D'Agostino

Do tego produktu nie dołączono instrukcji obsługi, więc ja tutaj ją spiszę dla dobra ludzkości. Przed seansem dobrze znieczulić się substancjami powodującymi rozluźnienie styków z rzeczywistością, byle przy tym zanadto nie rozluźnić stolca. Aby zapobiec aktom autodestrukcji, wszystkie narzędzia tnące, tępe żyletki, nożyczki, ostrza itp. chowamy w głębokich czeluściach naszej kwatery. Osoby, dysponujące odpowiednim pokrętłem, powinny go przekręcić na najniższy poziom oczekiwań wobec logiki fabuły i gry aktorskiej, z kolei miłośnicy lokowania produktów na poziomie piekarni Habadzibadło pokochają ten film tą szaloną miłością, jaką zaskakująco przystojny Allan darzy swoją niewiastę Sylvię, której zdjęcie mogłoby być bez trudu pomylone z portretem Picassa z okresu Panien z Avignon. Krwotok z uszu grozi po usłyszeniu akcentu amerykańskiego w realiach londyńskich, a zawał kiszki stolcowej - po usłyszeniu, że dyrektora z firmy z Top 500 nie stać na dziecko lub że Allan jest zaskoczony spadkiem po babce na Santorini, więc jedzie tam, a wcześniej najwyraźniej nie pofatygował się na pogrzeb. I zostawiaj tu komuś spadek! Na filmie wzruszą się wszyscy (i wszystkie), którzy uważają, że pomieszczenia będące sceną dla akcji typu BDSM należy dekorować nastrojowymi świeczkami. Starym i młodym oblechom, którzy gotowi są obejrzeć byle co dla scen seksu, życzymy cierpliwości i wytrwałości. Nudystów i nudystki usatysfakcjonuje postać tytułowa, która jest naga praktycznie przez cały film, chociaż to nieprawda, wszak Allan podjąwszy się opieki nad D'Agostinem założył mu krawat. Na koniec nie doznają zawodu amatorzy twistów z filmów Shyamalana. Zauważyliśmy, że tłumacz ścieżki dialogowej, Maciej Kurzyk, do tej pory niezastąpiony w outfilmie, nie figuruje w tej roli w innych niedawno widzianych przez nas filmach. Macieju, napisz proszę, do którego zakładu psychiatrycznego trafiłeś. Przyjdziemy do ciebie z dobrym słowem i zupą pomidorową w słoiku.