Oslo, 31 sierpnia czyli Oslo, 31. august

Zaczyna się od groteskowej próby samobójczej Andersa, a potem jest już coraz bardziej ponuro. Nasz bohater wychodzi na przepustkę z ośrodka dla narkomanów, odwiedza znajomych i rodzinę, a przynajmniej próbuje. Mylące pozory wskazują na to, że ma chęć wrócić do zwykłego życia, ale gdziekolwiek się znajdzie, z kimkolwiek porozmawia - nie znajduje dla siebie żadnej nadziei. Przyjaciel, dawny towarzysz szalonych balang, ma żonę i dzieci, jest więc człowiekiem spełnionym (w sensie Krystyny Pawłowiczówny), ale w głębi ducha znużonym rutyną codziennego pożycia. Znajoma z kolei chciałaby mieć dzieci, ale nie może. Siostra robi dziwne uniki przed spotkaniem z dawno nie widzianym bratem. Dawna ukochana nie odpowiada na wiadomości ze skrzynki głosowej. Nie ma powrotu do starego życia, nie ma żadnego powodu, żeby zacząć nowe. Jak żyć, pani premier?