Postmodernizm nasz powszedni

Dnia 4 września upubliczniono produkt redaktora Tomasza Stawiszyńskiego o nazwie „audycja radiowa”, w dalszym zwany „audycją”, w ramach cyklu pod wspólna nazwą „Kwadrans Filozofa”. Tematem audycji był postmodernizm, czyli koncepcja płynnej prawdy, w ujęciu prawicowym. Podstawowa teza postmodernizmu to względność prawdy, dlatego zamiast o niej lepiej mówić o „narracjach”, które są uwarunkowane kulturowo. (Czy redaktor zauważył, że ta koncepcja podważa samą siebie? Do sprawdzenia.) Koncepcje dotyczące tego, co uznawane jest za prawdę, mają ograniczony zasięg, czy to geograficzny, czy społeczny. Nauka jest jedną z narracji, ale - jak zauważa redaktor - jest jednak coś zastanawiającego w tym, że teoria lotu samolotów działa wszędzie - nawet tam, gdzie nikt o niej nie ma bladego pojęcia (czyli prawie wszędzie, bo kto pamięta prawo Bernoulliego?). Zastanawiające jest również według redaktora to, że często na względność prawdy powołują się prawicowi chłopcy i dziewczynki, którzy z kolei uważają za niepodważalne pewne prawdy dotyczące zbawienia ich dusz. Za audycję tę redaktor został oceniony bardzo dobrze, choć zalecamy krytyczne podejście do oprawy muzycznej, która przywodzi na myśl trabanta w czasie rozruchu.