Eternals

Poszedłem na Marvela? Ja? Trochę za namową, bo wiecie, dla towarzystwa Rom dał się powiesić. Zapotrzebowanie na superbohaterów jest wciąż spore, zapewne jakaś frojdystka zrobiła na tym habilitację, a tylko mnie te opowieści wydają się sztampą i nudziarstwem. Od sztampy da się odejść, jak zobaczyliśmy w serialu The Boys. Film Eternals oryginalnością nie powala, ale ma jeden niewątpliwy atut: nieznane mi wcześniej postaci. A może jednak trochę znane, bo Fajstos był greckim Hefajstosem, a Tena - Ateną. W każdym razie nie wiedzieliśmy, że niektórzy dawni bogowie są tymi wiecznymi, którzy chronią Ziemię przed kosmicznymi paskudztwami, chcącymi zębatymi szczękami rozdrabniać ludzi na papkę. Jedno z paskudztw niebezpiecznie zmutowało i nawet radzi sobie z Eternalami, którzy po wiekach znowu łączą siły, podczas gdy na jaw wychodzi gorzka prawda o ich posłannictwie, ale o tym już redaktor Janicka. W filmie o macosze, która była kosmitką, w jednej ze scen władcy galaktyki oglądają taniec, który ma ich powstrzymać przed likwidacją Ziemi. Decyzji nie zmienili, za to powinni obejrzeć ten film. To dlatego, że ci ludzie z planety Ziemia są źli i podli, ale potrafią się kochać, smucić i dawać sobie nawzajem szczęście. To jest takie niesamowite! Ale przede wszystkim okropnie powierzchowne i banalne, więc nie, lepiej nie pokazujmy tego filmu na forum galaktycznym, bo wkurzymy fnoole z Syriusza i naprawdę przetrzepią nam tyłki, wcale nie tak nieudolnie, jak u Dicka. Jeden z Eternali, z fenotypu wyglądający na faceta, pokochał ludzkie życie u boku swojego partnera, z którym wychowuje syna. Barbarę Nowak oblewają już zimne poty na myśl o młodzieży patrzącej na to w kinie. Mnie nic nie oblewa, ani nie przepełnia, a już na pewno nie podziw dla twórców za to, że odważyli się na wątek homo. Jak na Marvela film nawet da się strawić, ale przyjemność mąci wyobraźnia, podsuwająca mi sequele, w których Eternale i Hulki stają do walki z Drakulą, Frankensteinem i Richardem Nixonem.