Jacek Żebryk broni honoru polskich żołnierzy

Już poeta Świetlicki przestrzegał nas przed sierżantami (no dobra, wiem, że kapralami, ale ja tu stosuję twórczą interpretację rozszerzającą). Nie bronię sierżantowi Żebrykowi wyszukiwać w sieci wypowiedzi obrażające w jego mniemaniu polskich żołnierzy, którzy giną na misjach wojskowych w Afganistanie lub Iraku. Zgadzam się również z tym, że anonimowe wypowiedzi w sieci, które łamią prawo, mogą być ścigane. Ale czy łamią? Sąd orzekł, że tak, więc minister Siemoniak cieszy się i gratuluje Żebrykowi. Przeczytałem o tym tutaj i tutaj. Wiem, że nie należy mediom ufać zbytnio, ale te relacje są niepokojące. Bo zaczynam myśleć, że nie wolno wyrażać pewnych poglądów i stosuje się prawo jak pałkę gumową, którą się nagina wedle potrzeb. Nie można myśleć o Afganistanie jako kraju okupowanym? Należy traktować prymitywne wypowiedzi typu "niech giną [żołnierze na misji]" jako nawoływanie do przestępstwa lub jego pochwalanie? Że niby jakiś talib to przeczyta i bombę podłoży? Nie można mówić, że "sami chcieli", bo wyjechali na rozkaz? I nie mogli w żadnym momencie powiedzieć: "nie, tego rozkazu..."? Na dobrą sprawę Polacy w wieku XIX byli właśnie takimi talibami Europy. Ale zabijali w dobrej sprawie. Coraz głupszym matołkiem się czuję.