Poważni ludzie w Bollywood postanowili pokazać światu, że umieją w dramaty. W historię wprowadza nas swoim sarkastycznym komentarzem Ayyan, asystent techniczny w instytucie naukowym, w którym tytułowi poważni ludzie zajmują się badaniami kosmicznymi. Pierwsze dialogi, kiedy Ayyan droczy się z żoną w ciąży, zapowiadają komedię, ale wkrótce robi się smutno, kiedy opętany chorą ambicją ojciec chłopca w wieku wczesnoszkolnym zmusza go do udawania geniusza. Ma w zanadrzu wiele pomysłowych sztuczek, więc z początku idzie mu nieźle. Chłopiec zyskuje sławę, którą chcą wykorzystać lokalni politycy, intryga zagęszcza się, a wyjawienie sekretu zaczyna być groźne dla interesu ważnych ludzi i tak dalej. Przesłanie główne jest prościutkie: rodzice, nie znęcajcie się nad swoimi dziećmi, każąc im realizować wasze ambicje. W Azji bardziej wschodniej typowy model wychowawczy to zmuszanie potomstwa do nauki kosztem dzieciństwa. W Europie mamy raczej permisywizm i izolowanie dzieci od jakichkolwiek przykrości, nawet Baba Jaga to już hardkor ponad miarę. Traktatem o metodach wychowawczych film oczywiście nie jest, a czy obeszły nas perypetie bohaterów? Trochę tak, ale bez przesady, bo ta historyjka jest nieco zbyt wydumana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz