Tytuł dobrze oddaje sens opowieści, nawet za bardzo, bo cały czas oglądamy tę asystentkę Jane, do czego sprowadza się cały koncept. Film na pewno spodoba się miłośnikom minimalistycznych fabuł, w których ważne są detale i niedopowiedzenia, a wstrząsów i dramatycznych zdarzeń proszę szukać w innych produkcjach. Trudno orzec, czym chce być ten film, czy bardziej opowieścią o toksycznym dla kobiet środowisku pracy, w którym nasza Jane jest ofiarą podłych gierek kolegów z biura. A może paszkwilem na korporacyjny kierat, w którym najbardziej przydatną kompetencją jest łagodzenie furii szefa, w które ten wpada z byle powodu. O szefie nie wiemy zbyt wiele, ale przypuszczenie, że mógłby to być ów skompromitowany Weinstein, brzmi przekonująco. Jane ma swoje plany i pomysły związane z branżą filmową, a tymczasem musi parzyć kawę i bukować hotele. Wywiązuje się z tych obowiązków profesjonalnie, ale jakoś przypuszczamy, że jej nowa koleżanka z pracy z większym obwodem biustu ma lepsze szanse na karierę. Nie dziwimy się przeto, że oblicze Jane jest pochmurne jak sierpniowe niebo nad Bałtykiem, choć w rozmowie telefonicznej zapewnia rodziców, że ma wymarzoną pracę. Oczywiście przejąłem się jej losem, ale oszczędnie i w sposób stonowany, czyli w stylu filmu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz