Tytuł oryginalny to Dzisiaj chcę wrócić sam, jeśli wierzyć google'owi. Główny bohater to niewidomy od urodzenia Leo, licealista, który może uczyć się w zwykłej szkole, co jest komplementem dla brazylijskiego systemu oświaty. Leo wymaga specjalnej troski, to oczywiste, ale źle znosi jej nadmiar, zwłaszcza ze strony matki. Co dziwne, w szkole musi się mierzyć z niechęcią kolegów z klasy, którym na przykład przeszkadza terkot jego maszyny do pisania Braille'em. Na szczęście może liczyć na przyjaciółkę Giovanę oraz - dość nieoczekiwanie - Gabriela, nowego kolegi z klasy. Główny dramat dotyczy tych trzech osób, a obejmuje rywalizację Giovany i Gabriela o przyjaźń Leo, choć wiadomo, że będzie chodziło o coś więcej. Podobnie jak niegdyś Kolory raju, film jest poruszający, choć nic specjalnie wstrząsającego w życiu Leo się nie przydarza - poza pierwszą miłością, czyli zdarzeniem mało zaskakującym w życiu nastolatka. Zawsze mnie intrygowało, jak osoby niewidome są zdolne do seksu, ale z tego filmu się nie dowiedziałem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz